Μην θεωρείς τίποτα δεδομένο!

Γιατί δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι με όσα έχουμε; Πότε σταμάτα αυτή η ακατάπαυστη επιθυμία μας για περισσότερα; Και το μεγαλύτερο μου ερώτημα, γιατί έχουμε την κακή συνήθεια να εκτιμάμε κάτι όταν πια είναι αργά;

Πράγματι, σπάνια θα βρεις κάποιον, ο οποίος είναι απόλυτα ικανοποιημένος και πλήρης με ό,τι έχει. Όλοι μας επιδιώκουμε να αποκτήσουμε περισσότερα από όσα διαθέτουμε, παραμελώντας όσα έχουμε ήδη στα χέρια μας. Ακόμη και αν όλες οι επιθυμίες και οι στόχοι μας ικανοποιηθούν, πολύ γρήγορα θα θελήσουμε κάτι παραπάνω.

Παρ' όλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν είναι και απαραίτητα κακό. Το να θέλεις να πετύχεις περισσότερα είναι μέρος, αρχικά της ευτυχίας σου, αλλά και της προσωπικής σου εξέλιξης και - γιατί όχι -της προόδου του συνόλου στο μέλλον. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανάγκη του να μάθεις να εκτιμάς πάντοτε όλα όσα έχεις τώρα!

Ο κόσμος μας αλλάζει συνεχώς. Μέρα με τη μέρα έρχονται νέα δεδομένα, νέες ιδέες. Το περιβάλλον εξελίσσεται και παράλληλα μας επιτρέπει να αναπτυχθούμε κι εμείς μαζί του. Ίσως αυτή να είναι μια δικαιολογία για το ότι ο άνθρωπος επιζητά και ο ίδιος το νέο και δε τον ικανοποιεί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Άλλοι, βέβαια, προσπαθούν διακαώς να αποκτήσουν περισσότερα από τους άλλους με σκοπό να γεμίσουν το δικό τους κενό.

Όπως και να έχει, το ζητούμενο είναι ένα. Είναι σημαντικό να μάθεις να εκτιμάς πραγματικά όλα όσα είχες και έχεις. Να μάθεις να είσαι ευγνώμων για ό,τι σου έχουν παραχωρήσει ή κατάφερες να αποκτήσεις. Και κάτι ακόμα που θεωρώ σημαντικό. Το αιώνιο "μέτρον άριστον". Δεν χρειάζονται υπερβολές για να είσαι ευτυχισμένος και να νιώθεις ολοκληρωμένος. Είναι πραγματικά τόσο μεγάλη η ανάγκη να αποκτήσεις νέο κινητό επειδή βγήκε νέο μοντέλο; Ή μήπως το να πάρεις ένα ζευγάρι παπούτσια σε όλες τις αποχρώσεις που υπάρχουν;

Φαντάσου ξαφνικά να χάσεις όλα όσα έχεις αυτή τη στιγμή και θεωρείς δεδομένα. Θα είχες την ίδια αντιμετώπιση; Ακόμα, σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα στερούνται ή τα επιζητούν. Δεν είσαι λοιπόν τυχερός που τα έχεις παρόλο που τα θεωρείς δεδομένα;

Με βάση τα παραπάνω είναι λογικό να πάει το μυαλό σου κυρίως στα υλικά αγαθά. Τι συμβαίνει όμως με τους ανθρώπους;

Λένε πως την πραγματική αξία κάποιου την καταλαβαίνεις όταν τον χάσεις και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συμφωνώ με αυτή τη φράση. Έχεις τον άνθρωπό σου (οικογένεια, φίλος, σχέση). Είναι δικός σου. Κι επειδή ακριβώς είναι δικός σου, πιστεύεις ότι θα βρίσκεται εκεί ό,τι και να συμβεί. Αυτό το «ό,τι κι να συμβεί» είναι που έρχεται και τα διαλύει όλα. Χάνεις τον άνθρωπο σου.

Τώρα πώς νιώθεις;

Ξαναθυμάσαι τι αξία είχε για σένα. Βλέπεις -πια- όλα όσα αδυνατούσες να διακρίνεις πριν. Αναθεωρείς. Αναπολείς όσα έχασες και μάλιστα με τον πιο άσχημο και οδυνηρό τρόπο, γιατί εσύ είσαι η αιτία που τώρα πια τα δεν είναι δίπλα σου. Το συναίσθημα είναι απαίσιο, πίστεψε με.

Είναι περίεργο που πρέπει να συμβεί κάτι πολύ άσχημο για να εκτιμήσουμε κάτι πολύ όμορφο.

Μη διεκδικείς κάτι ή κάποιον μονάχα μέχρι να το(ν) αποκτήσεις, αλλά συνέχισε και ας το(ν) έχεις κατακτήσει. Να εκτιμάς και να αγαπάς όσους έχεις δίπλα σου και μην ξεχνάς να τους το δείχνεις! Απόλαυσε κι επωφελήσου από το καθετί που συμβαίνει στη ζωή σου!

«Για να εκτιμήσει κάποιος τον παράδεισο ,θα έπρεπε να περάσει δεκαπέντε λεπτά στην κόλαση.» Γουίλ Κάρλτον