Ικαρία: Το νησί στο οποίο ξεχνιέσαι μα δεν ξεχνάς.

Πάντα μου άρεσαν τόσο τα νησιά, όσο και τα παραδοσιακά πανηγύρια, αλλά όταν έπεσε η πρόταση για Ικαρία, ήμουν διστακτική. Είναι ένα μέρος διαφορετικό από τα άλλα, με δικιά του κουλτούρα για την οποία ακούγονται πολλά. Τα περισσότερα από αυτά είναι και αλήθεια. Αφού όμως τελικά πήγα, έχω να λέω τα καλύτερα.

Πρόκειται για το νησί που κάνεις πραγματικές διακοπές, μακριά από την <<στημένη>> καθημερινότητα. Βλέπεις ανθρώπους να απολαμβάνουν τη ζωή με απλούς τρόπους και κάνεις κι εσύ το ίδιο. Χαζεύεις μεγάλες παρέες από ανθρώπους, που μέχρι πριν λίγο ήταν άγνωστοι, να χορεύουν αγκαλιά τον ικαριώτικο, χωρίς να τους νοιάζει τίποτα άλλο.

Αυτή, άλλωστε, είναι και η ψυχή της Ικαρίας· η μουσική της. Τα ατελείωτα γλέντια γεμίζουν τόσο πολύ την ψυχή σου με θετικά συναισθήματα, που δεν μπορείς εύκολα να τα περιγράψεις. Ειδικότερα το καλοκαίρι, γίνονται συνέχεια πανηγύρια, με αποκορύφωμα τον Δεκαπενταύγουστο, που ξεκινάει το γλέντι από το μεσημέρι στη Λαγκάδα και συνεχίζεται μέχρι το επόμενο πρωί σε διάφορα χωριά. Να είσαι σίγουρος ότι κανείς δεν μπορεί να πάει μόνο σε ένα!

Φωτογραφία: Σοφία Σ.

Κατά τα άλλα όλα κυλούν αργά. Όλοι είναι χαλαροί, κανείς δεν βιάζεται. Ίσως να χρειαστεί να περιμένεις λίγο παραπάνω για να φας ή να πιεις καφέ, αλλά αν μπεις στο κλίμα, δεν θα σε νοιάζει τίποτα. Έτσι αιτιολογώ την μακροζωία, καθώς οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν άγχος για το παραμικρό. "Ρολόγια άγχος και ταλαιπωρία δεν χωρούν στην Ικαρία", όπως χρόνια ολόκληρα συνηθίζουν να λένε.

Φυσικά, δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι έχει από τις πιο ωραίες παραλίες. Κάνοντας μια βόλτα σε αρκετές, μπορώ να πω ότι έχω αφήσει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου στην Μεσακτή. Τα τελευταία χρόνια ήθελα πολύ να κάνω σερφ και εκεί είναι το κατάλληλο μέρος για να κάνεις. Διαθέτει ένα πολύ οργανωμένο surf school με καλούς δασκάλους και το καλοκαίρι υπάρχουν μέρες με το ιδανικό κύμα για αρχάριους. Εκτός από αυτό, είναι μια υπέροχη μεγάλη αμμουδιά.

Φωτογραφία: Σοφία Σ.

Εννοείται ότι κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει τις Σευχέλλες. Πανέμορφο μέρος, όπου χάνεσαι στο απέραντο γαλάζιο που δένει αρμονικά με τα ψηλά βράχια, με μοναδικό αρνητικό ότι είναι σχετικά μικρό και μαζεύει πάρα πολύ κόσμο, ειδικά τον Αύγουστο. Ίσως το πιο ιδιαίτερο στοιχείο αυτής της παραλίας είναι το κινητό beach bar που στήνεται κάθε μεσημέρι για όλο το καλοκαίρι, αλλά και η κυρία που σου φτιάχνει από φραπέ μέχρι μοχίτο πάνω στην παραλία χωρίς ρεύμα.

Φωτογραφία: Σοφία Σ.

Όταν δεν έχει πανηγύρι ή κάποιο γλέντι, ο κόσμος του νησιού διασκεδάζει κυρίως στον Χριστό. Ένα ορεινό χωριό, περίπου ένα τέταρτο μακριά από τον Αρμενιστή. Εναλλακτικά μπαράκια, ταβερνάκια, μεζεδοπωλεία, όλα θα τα βρεις εκεί, καθώς και ποικιλία παραδοσιακών γλυκών από τους τοπικούς συνεταιρισμούς. Εννοείται ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνο το βράδυ-γιατί είπαμε η Ικαρία έχει άλλους ρυθμούς και ωράρια!

Σίγουρα είναι ένα μέρος που δεν είναι για όλους. Όσοι πάνε όμως το θεωρούν δικό τους και το επισκέπτονται ξανά και ξανά. Αν βρεθείτε ποτέ εκεί να ξέρετε ότι δεν θέλει πολυτέλεια. Ντυθείτε απλά και ζήστε το!