Αλλαγές στην Εκπαίδευση...για καλό;

Η μόρφωση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με κάθε εποχή και διαρκώς χρειάζεται ανανέωση και εξέλιξη, ώστε να συμβαδίζει ομαλά με αυτή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χρήση των νέων τεχνολογιών, που πλέον είναι απολύτως απαραίτητη στον τομέα της Εκπαίδευσης, σε αντίθεση με παλαιότερα χρόνια. Είναι μια αλλαγή πολύ σημαντική, που δείχνει πως δεν πρέπει να μένεις στάσιμος, αλλά είναι χρήσιμο να επενδύεις στη δια βίου μάθηση, ακόμα κι αν αναγκάζεσαι να ακολουθήσεις έναν νέο, άγνωστο δρόμο.

Συγκεκριμένα, όσον αφορά στην Εκπαίδευση, οι εκάστοτε αναγκαίες αλλαγές πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα. Και αυτό γιατί απευθύνονται σε νέους ανθρώπους, που προσπαθούν να υλοποιήσουν τα όνειρά τους και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον.

Τι γίνεται όμως όταν μαθητές και εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζονται ως πειραματόζωα;

Δυστυχώς, είναι πολύ συχνό το φαινόμενο οι μαθητές να αγωνιούν και να νιώθουν ανασφάλεια. Ποια θα είναι η ύλη του χρόνου; Με ποιον τρόπο θα εξεταστούμε την επόμενη χρονιά; Θα χρειαστούν αυτά που διαβάζουμε φέτος; Είναι λίγες από τις ερωτήσεις που μπορεί να ακούσεις από έναν μαθητή της Β' (κυρίως) Λυκείου. Και το χειρότερο είναι πως, αν και κάθε γνώση είναι πολύτιμη, ακόμα και αν δεν είναι τελικά στην ύλη, για τα παιδιά που προετοιμάζονται για τις Πανελλήνιες εξετάσεις, το άγχος αυτό είναι βάσιμο. Γιατί, όντως, δεν ξέρουν τι θα αλλάξει ξανά σε λίγο καιρό.

Από την άλλη, αναφορικά με τους καθηγητές, θεωρώ πως είναι θετικό να παρουσιάζεται κάθε χρονιά σαν μία νέα πρόκληση. Οι γνώσεις σου ποτέ δεν είναι αρκετές, πάντα έχεις κάτι καινούργιο να μάθεις και αυτό είναι αναζωογονητικό. Ωστόσο, τα προβλήματα προκύπτουν όταν οι απαιτήσεις για τους διδακτικούς στόχους είναι συχνά εκτός σχολικής πραγματικότητας. Όταν οι αναμενόμενες ερωτήσεις αναφορικά με τις αλλαγές σε ένα μάθημα δεν απαντώνται με σαφήνεια. Και, κυρίως, όταν οι αλλαγές αυτές είναι ξαφνικές και επιφανειακές και δεν λαμβάνεται υπόψη το γνωστικό υπόβαθρο των μαθητών, που θα πρέπει να έχει καλλιεργηθεί σε προηγούμενες τάξεις. Αποτέλεσμα; Οι μαθητές να "πελαγώνουν" και οι καθηγητές να μην ξέρουν πώς μπορούν να βοηθήσουν, ώστε αρχικά να τους καθησυχάσουν κι έπειτα να τους εντάξουν στην αναπροσαρμογή αυτή του υλικού.

Σίγουρα είναι ένα θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση. Όμως δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία, καθώς πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες. Αυτό που έχεις να κάνεις, είτε ως μαθητής είτε ως καθηγητής, είναι να προσπαθείς διαρκώς και σκληρά. Αν πάλι είσαι γονιός και παρακολουθείς όλη αυτή την κατάσταση, φορτίσου με υπομονή και δύναμη, ώστε να στηρίξεις το παιδί σου στον δύσκολο αγώνα του.

Μόνο έτσι θα είσαι προετοιμασμένος για όσα προκύπτουν και δεν θα σε φοβίζει τίποτα!